مقاوم سازی ستون های بتنی


 

ﺳﺘﻮنﻫﺎ اﻋﻀﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻴﺮوى ﻣﺤﻮرى ﺑﺎ و ﻳﺎ ﺑﺪون ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺷﻲ و ﻟﻨﮕﺮ ﺧﻤﺸﻲ ﻗﺮار دارﻧﺪ.
در ﻃﺮاﺣـﻲ ﻟـﺮزه اى، ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ در رده اﻋﻀﺎى ﻛﻨﺘﺮلﺷﻮﻧﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮو ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و در اﻛﺜﺮ ﺣﺎﻻت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاى زﻟﺰﻟﻪ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﮔﺮدﻧﺪ
 
در ﻗﺎب ﺧﻤﺸﻲ، ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎرﻫﺎى ﺛﻘﻠﻲ ﺑﻪ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼﺷﻬﺎى ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﺎرﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻧﺎﺷـﻲ از زﻟﺰﻟـﻪ را ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. رﻋﺎﻳﺖ اﺻﻞ ﺳﺘﻮن ﻗﻮى- ﺗﻴﺮ ﺿﻌﻴﻒ از اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﻲ اﺳﺖ و در ﻃﺮاﺣﻲ ﻫﻤﻮاره ﺳـﻌﻲ ﺑـﺮ آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﺧﻤﻴﺮى ﺑﻪ ﺗﻴﺮﻫﺎ و ﻳﺎ ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮔﺮدد ﺗﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﺘﻮن ﻗﻮى، ﺗﻴﺮ ﺿﻌﻴﻒ رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد.
 
پس ستونها در قاب ساختمان در مقایسه با تیرها نباید ضعیف باشند مگر اینکه دیوارها در تمام ارتفاع برای کنترل مکانیسم طبقات آماده باشند.

شکست برشی ستون (آسیب دیدگی در اثر خمش سیکلی و برش کم،تحت فشار محوری زیاد) :

این نوع آسیب دیدگی خود را با گسیختگی موضعی در بالا و پایین ستون نشان می دهد و بیشتر در ستونهایی با نسبت لاغری متوسط تا زیاد اتفاق می افتد.
لنگر خمشی قابل ملاحظه که در این نواحی با نیروی محوری ترکیب می شود،منجر به خرد شدن ناحیه فشاری بتن در دو وجه ستون می گردد.هر چه تعداد خاموتها در این نواحی کمتر باشد پتانسیل آسیب پذیری در اثر پدیده فوق بیشتر می شود.خرد شدن ناحیه فشاری ابتدا با قلوه کن شدن پوشش آرماتورها شروع شده و سپس هسته بتنی متورم و خرد می شود.این پدیده اغلب با کمانش آرماتورهای طولی در اثر فشار و گسیختگی خاموتها همراه است.
کسیختگی خاموتها و از هم پاشیده شدن بتن به کوتاه شدن ستون تحت بار محوری می انجامد.بنابراین این نوع از آسیب ،بسیار خطرناک است زیرا ستون نه تنها سختی خود را از دست می دهد بلکه دیگر قادر به تحمل بارهای قائم هم نیست. به علاوه در نتیجه کوتاه شدگی ستون به دلیل از هم پاشیدگی بتن در نواحی فوق الذکر ،باز توزیع تنش در سازه اتفاق می افتد.

ﺷﻜﻞ ٢-٥-١- ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺷﻰ ﺳﺘﻮن
 
ﺷﻜﻞ ٢-٥-٢- ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺧﺮاﺑﻰ در ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺗﻴﺮ ﻗﻮي – ﺳﺘﻮن ﺿﻌﻴﻒ و ﺳﺘﻮن ﻛﻮﺗﺎه
 
از دلایل عمده این نوع گسیختگی ترد باید به کیفیت پایین بتن،تعداد کم خاموتها در نواحی بحرانی،وجود تیر قوی،ستون ضعیف و در نهایت تحریک لرزه ای قوی که باعث ایجاد سیکل های بارگذاری در دامنه غیر ارتجاعی می شود،اشاره کرد.

لازم بذکر می باشد خاموتها در ستون سه وظیفه اصلی دارند:

1-نیروی برشی ناشی از زلزله رو تحمل می کنند و از گسترش ترک های برشی جلوگیری به عمل می آورند.
2-میلگردهای طولی را در کنار هم نگه می دارند و از کماکنش جانبی آنها جلوگیری بعمل می آورند.
3-موجب محصور شدگی بتن می شوند.
با خاموت گذاری مناسب تا حد زیادی می توان از شکست برشی جلوگیری نمود.


شکست فشاری خمشی ستون (آسیب دیدگی در اثر خمش سیکلی و خمش کم،تحت فشار محوری زیاد):

این نوع آسیب دیدگی از نوع برشی می باشد و خود را به صورت ترکهای X شکل در ضعیف ترین ناحیه ستون نشان می دهد که این مساله در ستون هایی با نسبت لاغری متوسط تا کوچک اتفاق می افتد.
شکل نهایی  این نوع آسیب دیدگی ایجاد شکاف گسیختگی انفجار گونه در ستون های کوتاه است که به فروپاشی ساختمان منجر می شود.
علت اصلی این نوع آسیب دیدگی آن است که ظرقیت خمشی ستونهای با نسبت لاغری متوسط تا کوچک،از ظرفیت برشی آنها بیشتر است و در نتیجه گسیختگی برشی غالب می شود.شیوع این نوع آسیب دیدگی از آسیب دیدگی بالا و پایین ستون کمتر است.این نوع آسیب معمولا در ستون های طبقه همکف که به علت ابعاد بزرگتر مقطع ستون با لاغری کمتری همراه هستند،اتفاق می افتد.
همچنین این پدیده در ستونهایی که کوتاه طراحی شده اند و یا به دلیل ساخت نا آگاهانه دیوار بنایی کوتاه در مجاورت آنها طولشان کوتاه شده است مشاهده می شود و در بعضی مواقع در حائلهایی که از یک طرف ستون با دیوار بنایی پر شده اند،گسیختگی برشی ستونها پس از گسیختگی دیوار بنایی پدیدار می شود.


دلایل نیاز به اصلاح موضعی و تقویت ستون ها:

خطاهای محاسباتی و طراحی؛
خطاهای اجرائی؛
افزایش بار سازه؛
تغییرات آیین نامه ای؛
تامین مقاومت در برابر زلزله با در نظر گرفتن سطح عملکرد مورد نظر
افزایش در طبقات یا تغغیر باربری ساختمان و بارهای بهره برداری وارد به سازه؛
آسیب دیدگی سازه های ناشی از حوادث ضربه یا آتش سوزی یا باد یا زلزله؛


علائم ظاهری:

• ترکهای ریز(افقی یا مورب) بدون خرد شدن بتن یا گسیختگی آرماتوها؛

• قلوه کن شدن سطحی بتن بدون آسیب دیدگی آرماتوربندی؛

• خرد شدگی بتن،شکستن خاموتها و کماکنش آرماتورها.

 

روشهای اجریی شرکت بتن برش تهران جهت تقویت ستونهای بتن مسلح

با توجه به درجه آسیب دیدگی یا نیاز و طرح،راهکارهای ذیل مورد استفاده قرار می گیرد:

• مقاوم سازی ستون با مرمت موضعی؛

• مقاوم سازی ستون با استفاده از ژاکت بتنی؛

• مقاوم سازی ستون با استفاده از ژاکت فلزی؛

• مقاوم سازی ستون با استفاده از الیاف FRP (کامپوزیت).
  
  
  

١-مقاوم سازی ستون با مرمت موضعی:

تزریق رزین و ملاتهای رزینی (ترمیمی) فقط برای مرمت ستونهایی که بدون خرد شدن بتن و یا آسیب دیدگی آرماتورها دارای ترک ریز شده و یا پوسته پوسته شده اند،بکار می روند.
برداشتن و جایگزین کردن ستونهای به شدت آسیب دیده که در آنها خرد شدن بتن،پارگی خاموتها و کماکنش میلگردهای طولی مشاهده می شود نیز امکانپذیر است.البته پیش از انجام چنین کاری،همیشه یک سیستم تکیه گاهی موقت برای تحمل بارهای مهم ستون مربوطه ایجاد می شود،لذا اگر گسیختگی بتن صرفا سطحی باشد،فقط برداشتن جزئی و مرمت آن انجام می شود.
در غیر اینصورت ، اگر گسیختگی ستون کلی باشد،باید بتن قدیمی را کاملا برداشت و پس از میلگرد گذاری طولی با کاشت میلگرد  (دوخت) بوسیله چسبهای شیمیایی میلگردهای قدیمی و میلگرد گذاری عرضی نزدیک به هم،بتن ریزی کرد.لازم بذکر است که در حالت اول،پیوستگی مناسب بتن قدیمی به بتن جدید کاملا ضروری است.در حالت دوم در بسیاری از مواقع ، پس از انجام عملیات موضعی یک ژاکت بتنی اجرا می شود.


٢-مقاوم سازی ستون با استفاده از ژاکت بتنی (پوشش دادن ستون بتنی موجود با استفاده از بتن مسلح):
 
ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻻﻳﻪ اى از ﺑﺘﻦ، ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ و ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ ﺳـﺘﻮن را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ و اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى ﺳﺘﻮن در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ.
ژاکت ﺑﺘﻦآرﻣﻪ در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﺷﺪت آﺳﻴﺐﻫﺎى وارده ﺑﻪ ﺳﺘﻮن زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﺳﺘﻮن از ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻛﺎﻓﻲ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻧﻴﺮوﻫـﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد.
بسته به شرایط محلی موجود،پوشش بتنی دور تا دور ستون ها و یا فقط در یک،دو،سه و چهار وجه ستون انجام می شوند.لازم است برای عملکرد یکپارچه سیستم قدیم و جدید،از عناصر اتصال (کاشت انکر یا میلگرد) مناسب استفاده شود.
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدن ﻃﺮح ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ آن ﺑﺎ ﻋﻀﻮ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد. اﮔﺮ ﺿﺨﺎﻣﺖ ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ﻛﻢ ﺑﺎﺷـﺪ، اﻓـﺰاﻳﺶ ﺳـﺨﺘﻲ در ﺳﺘﻮن ﻣﻘﺎوﻣﺴﺎزى ﺷﺪه ﻣﺤﺴﻮس ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ.
از معایب استفاده از این روش میتوان به افزایش وزن سازه و تغییر در نحوه توزیع نیروی زلزله بدلیل تغییر در سختی سازه و مسائل معماری اشاره نمود و از مزایای استفاده از این روش نیز میتوان به مقاومت در برابر حریق، هماهنگی با بتن موجود بعنوان هسته اصلی اشاره نمود.
 
اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺑﺪون اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ و ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ و اﮔﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﺘﻮن ﻧﻴﺰ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ از ﺳﻘﻒ ﻋﺒﻮر ﻧﻤﺎﻳﺪ (ﺷﻜﻞ ٢-٥-٦).
 

(اﻟﻒ)

ﺷﻜﻞ ٢-٥-٦- اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ

(ب)

ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از راﻫﻜﺎر ﺑﻬﺴﺎزى ﺳﺘﻮن ﺑﺎ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ، اﮔﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﺘﻮن ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ، آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﻃﻮﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ در ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻣﻬﺎر ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از داﺧﻞ ﺳﻘﻒ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﺒﻮر ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از اﻳﻦ اﻣـﺮ در ﺷـﻜﻞ ٢-٥-٧ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ اﺿﺎﻓﻲﻣﻌﻤﻮﻻً در ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ ﺳﺘﻮن ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر از ﺳﻘﻒ ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ ﺗﻴﺮﻫـﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ در روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺳﺘﻮن ﻣﻲﺷﻮد.
ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وﺟﻮده ﺳﺘﻮن ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﻳﻚ مﻴﻠﮕﺮد ﻣﻨﻔﺮد اﺟﺮا ﻧﻤﻮد و ﺑﺮاى اﺟﺮاى آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﺪاﻗﻞ دو ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻛـﻪ ﺑﻪ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺿﺮورى اﺳﺖ. ﺧﻢ ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ داراى ﻃﻮل ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮده و ﺣﺪاﻗﻞ زاوﻳﻪ آﻧﻬﺎ ١٣٥ درﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

 
ﺷﻜﻞ ٢-٥-٧- ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﻬﺴﺎزي ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر از ﺳﻘﻒ
 
اﺟﺮاي ژاکت ﺑﺘﻨﻰ
 
اﺟﺮاى روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ و ﺑﺘﻦ ﺧﻮد ﺗﺮاﻛﻢ اﺟﺮا ﮔﺮدد وﻟﻰ اﮔﺮ ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻛﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺑﺘﻦﭘﺎﺷﻲ^٢ ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺘﻦرﻳﺰى ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در ﺷﻜﻞ ٢-٥-٨-اﻟﻒ اﺟﺮاى روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳـﺖ. در اﻳـﻦ روش ﭘﺲ از ﺑﺴﺘﻦ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دور ﺳﺘﻮن، ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻨﺪى و ﺑﺘﻦ رﻳﺰى ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮﺣﻠﻪاى اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮد. ارﺗﻔﺎع ﻗﺎﻟﺐ در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃـﻮرى ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻦ رﻳﺰى و ﺗﺮاﻛﻢ آن اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺘﻦرﻳﺰى در ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ زﻳﺮ ﺳﻘﻒ ﻣﺸﻜﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﺳﺖ.
در ﺷﻜﻞ ٢-٥-٨-ب اﺟﺮاى روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ روش ﺑﺘﻦ ﭘﺎﺷﻲ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاى اﺟﺮاى ﺑﺘﻦ ﺷﺎﺗﻜﺮﻳﺖ ﻣﻄـﺎﺑﻖ ﺷـﻜﻞ از ﻛـﺮمﺑﻨـﺪى اﺳـﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد.
 
ﺑﺮاى اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻋﻤﻞ ﻣﺮﻛﺐ ﺑﺘﻦ ﻗﺪﻳﻢ و ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﻗﺪﻳﻢ را ﺑﺎ ﺗﻴﺸﻪ ﻳﺎ ﻗﻠﻢ ﻣـﻀﺮس ﻧﻤـﻮد و ﻳـﺎ ﺳـﻄﺢ آﻧﻬـﺎ را ﺑـﺎ ﭼﺴﺐﻫﺎى ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و حتما از کاشت میلگرد بوسیله چسبهای شیمیایی جهت اتصال (دوخت) بتن قدیم به جدید استفاده نمود.

اﻟﻒ- اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ
ب- اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﺘﻦﭘﺎﺷﻰ
 
ﺷﻜﻞ ٢-٥-٨- اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ
 
ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﻲ ﺑﺮاى ژاکتهای ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺼﻮرت زﻳﺮ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻠﻴﻪ ﺿﻮاﺑﻂ آﻳﻴﻦﻧﺎﻣﻪ ﺑﺘﻦ اﻳﺮان ﺑﺮاى ﻃﺮح و اﺟﺮاى روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﺟﺮا ﮔﺮدد.
١-ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺑﺮ و ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﮔﺮدد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎرى ﺑﺘﻦ ژاکت ﺣﺪاﻗﻞ MPa ٥ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﻜﻞ ٢-٥-٩- اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺴﺎزي ﺳﺘﻮنﻫﺎ
 
٢- ﺑﺮاى ﺳﺘﻮنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ اﺿﺎﻓﻲ اﺣﺘﻴﺎج ﻧﺪارﻧﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻬﺎر آرﻣﺎﺗﻮر ﻃﻮﻟﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ١٦ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮﺗﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ٨ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻣﺤﺼﻮر ﺷﺪهاﻧﺪ ﺿﺮورى اﺳﺖ.
٣- ﺣﺪاﻗﻞ ﺿﺨﺎﻣﺖ ژاکت ﺑﺘﻨﻲ ١٠ سانتیمتر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
٤- ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﻄﺮ ﺧﺎﻣﻮﺗﻬﺎ ٨ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ و ﺣﺪاﻛﺜﺮ آن ١٤ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. زاوﻳﻪ ﺧﻢ اﻧﺘﻬﺎى ﺧﺎﻣﻮت ﻫﺎ ١٣٥ درﺟﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
٥- ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺤﻮر ﺑﻪ ﻣﺤﻮر ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ٢٠٠ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻟﻴﻜﻦﺗﺮﺟﻴﺤﺎً ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﺿﺨﺎﻣﺖ روﻛﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮد. در ﻓﺎﺻﻠﻪ  ارﺗﻔﺎع ﺳﺘﻮن از ﺑﺮ ﺗﻜﻴﻪﮔﺎه، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ١٠٠ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮد.
٦- ﻓﺎﺻﻠﻪ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى ﻣﺘﻮاﻟﻲ اﻓﻘﻲ ﺳﺘﻮن ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻫﻴﭽﻴﻚ از ﻣﻘﺎدﻳﺮ زﻳﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮد:
اﻟﻒ: ١٢ ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻃﻮﻟﻲ اﻋﻢ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﻔﺮد ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻋﻀﻮى از ﮔﺮوه ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى در ﺗﻤﺎس ﺑﺸﻤﺎر آﻳﺪ.
ب: ٤٨ ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎ
پ: ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﻋﻀﻮ ﻓﺸﺎرى
ت: ٢٥٠ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ

اﮔﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺘﻦ روﻛﺶ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﺘﻮن ﻣﻘﺎوﻣﺴﺎزى ﺷﺪه، ﻣﻲﺗﻮان ﻣﻘﻄﻊ ﺳﺘﻮن را ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻘﻄﻊ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻣﺼﺎﻟﺢ آن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺼﺎﻟﺢ اوﻟﻴﻪ ﺳﺘﻮن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﻓﺮﺿﻲ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻛﺎراﻧﻪ، ﻣﻲﺗﻮان ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ و ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺳﺘﻮن را ٩٠% ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻘﺪار ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻤﻮد. ﺑﺮاى ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻘﺪار دورﮔﻴﺮى ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻣﻮﺗﻬﺎى اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد.



٣-ژاکت فلزی (پوشش دادن ستون بتنی موجود با استفاده از ورق های فولادی):

ﻣﺤﺼﻮر ﻧﻤﻮدن ﺳﺘﻮنﻫﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻓﻮﻻدى (روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى) از دﻳﮕﺮ روش ﻫﺎى ﺑﻬﺴﺎزى ﻟﺮزهاى ﺳﺘﻮن ﻫﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ روش، اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺎﭼﻴﺰى در اﺑﻌﺎد و وزن ﺳﺘﻮن ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ. ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮدن اﻳﻦ روش ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ژاکت در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺑﺘﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
نتایج پژوهش هایی که در گذشته انجام شده است ، نشان می دهد که با ایجاد محصور شدگی خارجی در نواحی بحرانی و یا روی کل سطح خارجی ستون ، می توان مقاومت و شکل پذیری آن را به طور چشمگیری افزایش داد.
ورقﻫﺎى ﻓﻮﻻدى ژاکت در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻃﻮل ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻮش ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻓﻀﺎى اﻧﺪك ﺑﻴﻦ روﻛﺶ و ﺳﺘﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻼت ﻣﻨﺒﺴﻂ ﺷﻮﻧﺪه ﭘﺮ ﻣﻲﮔﺮدد. ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان از ﻛﺎﺷﺖ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺑﺮاى اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺮش ﺑﻴﻦ ورق و ﺑﺘﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.
اﺳﺘﻔﺎده از ژاکت ﻓﻮﻻدى ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﺷﻲ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮاى ﺑﻬﺴﺎزى ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از زﻟﺰﻟﻪ دﭼﺎر آﺳﻴﺐ ﺷﺪهاﻧﺪ، ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
ژاکت ﻓﻮﻻدى ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﺗﺎ ﺣﺪودى دورﮔﻴﺮى ﺳﺘﻮن را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ.
در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﺑﻴﻦ روﻛﺶﻫﺎى ﻓﻮﻻدى ﺳﺘﻮن در ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻧﻴﺮوى ﻣﺤﻮرى ﺳﺘﻮن اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﺪ.ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺘﻮان ورقﻫﺎى روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى را ﺑﻪ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻣﺘﺼﻞ ﻛﺮد و ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﺑﻴﻦ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ را از ﻣﻴﺎن دال اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻮد، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﺘﻮن اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺑﺎ ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮى ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎى اﺟﺮا ﺷﺪهاى از آن در اﺷﻜﺎل
٢-٥-١٢ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺳﺘﻮن اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.
 
ﺷﻜﻞ ٢-٥-١٢- ﻧﻤﻮﻧﻪاي از روﻛﺶ ﻓﻮﻻدي ﺟﻬﺖ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻰ ﺳﺘﻮن
 
محیط قرار گیری درصورتیکه ساختمان،دارای شرایط خورنده شدیدی نباشد،می توان از ورقهای فولادی بصورت زره پوش استفاده کرد.مشکل اصلی این بهسازی ستونهای بتن مسلح آسیب پذیر موجود با ورق های فولادی،عدم همخوانی کرنشی بین دو مصالح(بتن و فولاد) می باشد.لازم است با قراردادن فاصله مناسبی بین ورق و ستون بین بتن مسلح هم موجود (حداقل 5/2  الی 5 سانتیمتر) و تزریق ملات غیر انقباضی و بعضا ملات منبسط شونده در این فاصله،مشکل عدم هم کرنشی این دو مصالح را تا حدودی برطرف کرد.در این حالت نیز ممکن است تقویت فقط در یک طبقه و بدون افزایش ظرفیت خمشی ستون صورت گیرد.در این حالت باید بین زره پوش و سقف یا کف طبقه درز و فاصله ای به اندازه پنج سانتیمتر وجود داشته باشد.
هم پوشانی میلگردها و مقدار وصله های(اورلب-هم پوشانی) ستون های ساختمانهای قدیمی،اغلب کوتاه و قطر میلگردهای عرضی (خاموتها)،در فاصله هم پوشانی کم و فاصله آنها زیاد و نامناسب می باشد.از آنجا که این میلگردها در هنگام رخداد زلزله تحت بارهای رفت و برگشتی قرار می گیرند و میلگردهای طولی نیز تحت تنش های فشاری و کششی قرار خواهند گرفت،مقدار کم طول اتصال وصله (اورلب)،هنگام رخداد تلاشهای رفت و برگشتی زلزله کافی نمی باشند.استفاده از پوشش فولادی در محل کورد نیاز از روش های موثر برای تقویت اینگونه ستون هاست.
باید توجه داشت ضخامت کم زره پوش فولادی و یا نبود اتصال مناسب (کاشت میلگرد یا انکر) بین بتن و پوشش فولادی باعث می شود که بر اثر نیروی محوری زیاد در ستون و خاصیت انبساطی عرضی (کرنش عرضی) بتن،زره پوش فولادی دچار تغییر شکل شده و کارایی لازم را برای تقویت نداشته باشد،در نتیجه این مهم میبایست دقیقا محاسبه گردد.
ﺳﺘﻮنﻫﺎى ﻣﺴﺘﻄﻴﻠﻲ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ژاکتهای ﻓﻮﻻدى ﻣﺪور ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﻮد. ژاکت ﻓﻮﻻدى داﻳﺮهاى از دو ورق ﻓـﻮﻻدى ﻧﻴﻤﺪاﻳﺮه ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﻮش ﺷﺪه اﻧﺪ.ﻓـﻮﻻداﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶﻫﺎى ى ﻣـﺪور ﺑـﻪ ﻣﺮاﺗـﺐ دﺷـﻮارﺗﺮ از ﺳـﺎﻳﺮ روشﻫـﺎى روﻛﺶﮔﺬارى ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ روش در اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺗﻐﻴﻴﺮﻣﻜﺎنﻫﺎى ﻏﻴﺮاﻻﺳﺘﻴﻚ ﺳﺘﻮنﻫـﺎ، ﺑـﺴﻴﺎر ﻣﻮﺛﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. روﻛﺶﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﻴﻀﻲ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ و دورﮔﻴﺮى ﺑﻬﺘﺮى را ﺑﺮاى رﻓﺘﺎر ﺣﻮل ﻣﺤـﻮر ﻗـﻮى ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ روﻛﺸﻬﺎى داﻳﺮه اى، ﻣﻘﺎوﻣﺖ و دورﮔﻴﺮى ﺑﻬﺘﺮى را ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ﺿﻌﻴﻒ ﺳﺘﻮن اﻳﺠﺎد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛـﺮد. ﺑـﺎ آﻧﻜـﻪ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى داﻳﺮهاى ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﻛﻨﻨﺪه ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﻜـﺎرﮔﻴﺮى آن ﺑـﺮاى ﺳـﺘﻮﻧﻬﺎى ﺑـﺎ ﻣﻘﻄـﻊ ﻣـﺴﺘﻄﻴﻠﻲ ﺗﻮﺻـﻴﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد

٤-تقویت ستون بتنی موجود با استفاده از عناصر فولادی:

استفاده از نبشی و تسمه های فولادی به دو صورت غیر فعال (بدون تنیدگی) و فعال (تنیدگی) برای تقویت ستون بتنی،در محدوده ای که ضعف در ستون بتنی مشاهده می شود،روش مناسبی است.این روش به سیستم و ساختمان مقاوم شده،مقدار وزن کمتری نسبت به زره پوش یا ورق فولادی (ژاکت فلزی) اضافه می کند و اقتصادی تر می باشد.مقدار تنیدگی (پیش تنیدگی و یا پس تنیدگی) باید به نحوی باشدکه آسیب در ستون ایجاد نشود.اتصال عناصری فولادی به بتن جهت انتقال برش بین ورق و بتن در این روش نیز توسط کاشت انکر (مکانیکی یا شیمیایی) انجام می گردد.


٥-تقویت ستون بتنی موجود با استفاده از الیاف پلیمری (FRP):

ساده ترین روش برای استفاده از الیاف پلیمری FRP دور پیچ کردن عضو می باشد.بدین صورت با محصور کردن بتن،مقاومت فشاری عضو و مقاومت برشی ستون افزایش می یابد.استفاده از این روش در جلوگیری از مکانیزم شکست در ستونهای کوتاه،بسیار موثر است.با انتخاب راستای مناسب،می توان مقاومت خمشی و برشی عضوی را که تحت بار محوری است،نیز افزایش داد.شایان ذکر است که حداقل مقاومت فشاری لازم بتن،برای اینکه الیاف پلیمری FRP کاربرد موثری داشته باشند MPa17  توصیه می شود.
ﻣﻘﺎوﻣﺴﺎزى اﻋﻀﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﺎﻣﭙﻮزﻳﺘﻲ FRP روش ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺟﺪﻳﺪى ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣـﻲرود. ﻣـﺼﺎﻟﺢ FRP ﺧـﻮاص ﻓﻴﺰﻳﻜـﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺎﻻ و ﺿﺨﺎﻣﺖ و وزن ﻛﻢ آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﻧﻤﻮد. در ﺳﺘﻮﻧﻬﺎى ﺑﺘﻨـﻲ اﺳـﺘﻔﺎده از FRP ﺿـﻤﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺳﺘﻮن، مدﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ آن را از ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺑﻪ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ داده و ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى را ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ.
شایان ذکر است به منظور جلوگیری از تمرکز تنش در گوشه های عضو مقاطع مربع یا مستطیل،گوشه های عضو باید به صورت دایره ای به شعاع 2 سانتی متر پخ (گرد) تبدیل شوند.در ضمن حداقل مقدار هم پوشانی الیاف زمانی که با رزین به عضو وصل می شود 10 سانتیمتر می باشد.
دورﭘﻴﭽﻲ اﻋﻀﺎى ﻓﺸﺎرى ﺑﺎ اﻟﻴﺎف FRP، ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎرى آﻧﻬـﺎ ﻣـﻲﮔـﺮدد. اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺑﺎﻋـﺚ اﻓـﺰاﻳﺶ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى اﻋﻀﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻣﺤﻮرى و ﺧﻤﺸﻲ ﻣﻲﺷﻮد.
ﺑﺮاى ﻣﺤﺼﻮر ﻛﺮدن ﻋﻀﻮ ﺑﺘﻨﻲ، ﻻزم اﺳﺖ راﺳﺘﺎى اﻟﻴﺎف ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﻃﻮﻟﻲ ﻋﻀﻮ ﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ، اﻟﻴﺎف ﺣﻠﻘﻮى ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺗﻨﮓﻫﺎى ﺑﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى ﻣﺎرﭘﻴﭽﻲ ﻓﻮﻻدى ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎرى ﻣﺤﻮرى ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻳﺪ از ﺳـﻬﻢ اﻟﻴﺎف ﻣﻮازى ﺑﺎ راﺳﺘﺎى ﻃﻮﻟﻲ آن ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮔﺮدد.
ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺘﻮن ﻳﺎ ﻋﻀﻮ ﻓﺸﺎرى ﺗﺤﺖﻣﻲﺑﺎرﻫﺎى ﻟﺮزهاى ﻗﺮار ﮔﻴﺮد، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻇﺮﻓﻴـﺖ ﺟـﺬب اﻧـﺮژى و ﺷـﻜﻞﭘـﺬﻳﺮى ﺳـﺘﻮن اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. در اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط ﻣﻘﺎوﻣﺴﺎزى ﻳﺎ ﺑﻬﺴﺎزى آن ﻋﻀﻮ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد، از ﻣﻌﺎﻳﺐ اﻳﻦ روش ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻى آن، رﻓﺘﺎر ﺗﺮد ﺷﻜﻦ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻢ آن در ﺑﺮاﺑﺮ آﺗﺶﺳﻮزى ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
استفاده از دور پیچ الیاف FRP می تواند به صورت محصور شدگی غیر فعال و فعال (تنیده) باشد.مقدار تنیدگی با توجه به مشخصات الیاف مورد استفاده،باید مشخص گردد.
 
 

وضعیت ورق های FRP
عملکرد	کربن  (CFRP)	شیشه (GFRP)	آرامید (AFRP)
مقاومت کششی	خیلی خوب	خیلی خوب	خیلی خوب
مقاومت فشاری	خیلی خوب	خوب	نا مناسب
ضریب الاستیسیته	خیلی خوب	مناسب	خوب
عملکرد دراز مدت	خیلی خوب	مناسب	خوب
عملکرد در مقابل خستگی	عالی	مناسب	خوب
تراکم حجمی	خوب	مناسب
مقاوم در برابر واکنش قلیایی	خیلی خوب	نا مناسب	خوب
قیمت	مناسب	خیلی خوب	مناسب