02144066784-6
گروه عمرانی بی.بی.تی   -  شرکت بتن برش تهران

روش های رایج تقویت تیرها



روش های رایج تقویت تیرها

در حالتی که تیرها نیاز به افزایش ظرفیت به ویژه ظرفیت خمشی داشته باشند یکی از راهکارهای قابل قبول و موثر استفاده از روش ژاکت بتنی است. در این روش با افزایش ابعاد به ویژه ارتفاع تیر، ظرفیت های خمشی و برشی مقطع افزایش میابد. در این موارد میبایست به اندازه مورد نیاز بسته به نظر مهندس طراح یا مهندس بهساز به بعد یا ابعاد تیر در تمام طول و یا به صورت موضعی اغلب در تکیه گاه ها اضافه گردد و از آنجایی که بتن برای تحمل تنش های کششی بسیار ضعیف و ترد شکن می باشد لذا حتما لازم است در بعد اضافه شده به اندازه مورد نیاز میلگرد و خاموت یا سنجاقی برای تحمل تنش های کششی و برشی وجود داشته باشد. در این مرحله میبایست در ستون ها یا سایر المان های مناسب پیرامون عضو ریشه های آرماتورها از بیرون وارد شده و با رعایت طول وصله مناسب، اقدام به اجرای آرماتوربندی در طول تیر مورد نظر نمود.

معایب کاربرد این روش در تیرها:

  1. افزایش قابل توجه وزن تیر؛
  2. مشکلات قالب بندی؛
  3. اجرای بتن ریزی؛
 
ژاکت بتنی - مقاوم سازی تیر
استفاده از الیاف FRP در تیرها منجر به افزایش مقاومت فشاری بتن می گردد. از بارزترین موارد استفاده از FRP در تیرها، افزایش ظرفیت خمشی آنها با افزودن تعداد لایه مناسب در قسمت تحتانی تیر و امتداد آن ها در طرفین تیر تا زیر سقف است. در این حالت، نیروی کششی الیاف همانند نیروی کششی آرماتورها در افزایش مقاومت خمشی در تعادل نیروی فشاری بتن قرار گرفته و ظرفیت خمشی تیر افزایش می یابد.
در مواردی که تیر ضعف مقاومت برشی داشته باشد نیز می توان از این الیاف در نواحی مورد نیاز و در فواصل مورد نظر مهندس بهساز استفاده کرد. در این حالت الیاف بصورت نوارهایی به عرض و فاصله معین از یکدیگر در طول تیر توزیع می شوند و در مقطع تیر نیز تا زیر سقف ادامه یافته و در زیر سقف مهار می گردند.
شایان ذکر است حداقل مقاومت فشاری بتن برای عملکرد الیاف، 17 مگا پاسکال می باشد.
 
الیاف FRP - مقاوم سازی تیر