راﻫﻜﺎرﻫﺎي ﺑﻬﺴﺎزي فونداسیون
ﺑﺎرﻫﺎى ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن از ﻃﺮﻳﻖ فونداسیون ﺑﻪ ﺧﺎك زﻳﺮ آن ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻲ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲﮔﺮدد. از اﻳﻦ رو ﻧﻘﺶ فونداسیون و ﭘﻲ در اﻳﻤﻨﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻬﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻌﻤﻮلﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮارد آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮى فونداسیون ﺑﻪ ﻗﺮار زﻳﺮ اﺳﺖ:
1- وﺟﻮد ﻧﻴﺮوى ﻛﺸﺸﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﻨﺪه؛
2- ﻋﺪم ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻳﺎ ﺑﺮﺷﻲ (ﺑﺮش ﺧﻤﺸﻲ ﻳﺎ ﺑﺮش ﺳﻮراخﻛﻨﻨﺪه) ﻣﻘﻄﻊ فونداسیون؛
3- ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻣﻮاد ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﻀﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺎك و آب زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ فونداسیون؛
4- ﻋﺪم ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺑﺮاى ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ وارد ﺑﺮ فونداسیون؛
5- وﺟﻮد ﻧﻴﺮوى ﻓﺸﺎرى ﻳﺎ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﻴﺶ از ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺳﺎزهاى در ﺷﻤﻊﻫﺎ.
از آنجایی که معمولاً فونداسیون یا پی ساختمان در زیر خاک یا پشت دیوارهای داخلی پوشیده شده رویت عیوب موجود در آن به آسانی ممکن نیست و باید برای آگاهی از آن به علائم دیگری توجه کرد. علائمی ظاهری مانند ترک‌ها، نشست‌ها، کجی‌ها و غیره.
بارهای مرده و زنده به وسیله دیواره‌ها و ستون‌های به فونداسیون و از آن طریق به سطح وسیع‌تری از خاک منتقل می‌شود. دیوارههای فونداسیون باید از استحکام کافی برخوردار باشند تا بتوانند در مقابل نیروهای وارد شده توسط خاک اطراف از خود مقاومت نشان دهند. رطوبت یکی از عوامل مهم تخریب پی ساختمان به شمار می‌رود. در یک فونداسیون استاندارد و سالم، ایزولاسیون و سیستم تخلیه آب‌های زیرزمینی باید به صورتی باشد که از ورود رطوبت به داخل ساختمان جلوگیری کند.
فونداسیون ساختمان ممکن است از مواد متفاوتی نظیر بتون، آجر، سنگ، بلوک‌های سیمانی، چوب و مواد پیش‌ساخته مدرن و … ساخته شود. استفاده از هر کدام به طراح و سازنده ساختمان، استانداردهای موجود و مواد در دسترس در هر منطقه بستگی دارد. اما در حال حاضر فونداسیون‌های ساخته‌شده از بتن خیلی رایج است و در بیشتر موارد از این نوع فونداسیون استفاده می‌شود. به غیر از نیروهایی که از داخل ساختمان به فونداسیون وارد می‌شود عوامل دیگری نیز ممکن است باعث وارد آمدن آسیب بر فونداسیون شود. از جمله این عوامل می‌توان به وجود آب‌های زیرزمینی یا بالا بودن سطح این آب‌ها، حرکت دینامیکی خاک زیر فونداسیون و طراحی یا اجرای نامناسب آن اشاره کرد.
چگونگی تشخیص عیوب
هر گونه آسیب و شکستگی در پی ساختمان باعث نشست و حرکت اجزای سازنده آن می‌شود. این نشست گاه بی‌خطر و گاه بسیار جدی و غیرقابل صرف‌نظر است. یکی از علائم ظاهری که می‌توان از آن برای تشخیص عیوب فونداسیون استفاده کرد. وجود ترک در دیوارههای داخلی یا خارجی فونداسیون یا وجود ترک در نمای ساختمان است. این ترک‌ها می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند که در واقع جهت نیروهای اضافی وارد شده به فونداسیون را نشان می‌دهند.
ترک‌های عمودی
این ترک در فونداسیون، نشان‌دهنده نشست ساختان به علت حرکت دینامیکی خاک زیر پی یا شسته شدن آن توسط آب‌های زیرزمینی است. دلیل دیگر وجود ترک‌های عمودی این است که بعد از انجام یک بازسازی، بدون محاسبه ظرفیت باربری فونداسیون، بار بیشتری بر پی تحمیل شده‌است. ترک‌های عمودی اهمیت زیادی دارند و حتما باید توسط یک فرد متخصص به دقت بررسی و در صورت امکان رفع شوند.
ترک‌های زاویه‌دار
اگر قسمتی از فونداسیون تحت تاثیر یک سری نیرو که از پایین به بالا وارد می‌شوند قرار گیرد، شکستگی‌هایی به این شکل در پی ساختمان دیده می‌شود. این ترک‌ها در فونداسیون‌هایی که از بلوک‌های سیمانی یا آجری ساخته شده‌اند به صورت پلکانی دیده می‌شوند.
ترک‌های افقی
این نشان‌دهنده فشار بیش از حد پشت دیوارههای فونداسیون هستند که ممکن است توسط خاک اطراف به آن وارد شوند. گاهی اوقات اگر ناودان وجود نداشته‌باشد یا آب‌های سطحی اطراف خانه به درستی هدایت نشوند و آب بیش از اندازه در پشت دیوارههای فونداسیون جمع شود نیروهای اضافی به آن وارد می‌کند که این مسئله باعث ترک‌های افقی خواهدشد. بعضی ترک‌ها نیز سطحی هستند و به خاطر جمع‌شدگی یا انقباض و انبساط مواد تشکیل دهنده فونداسیون ایجاد می‌شوند که مشکل جدی ایجاد نمی‌کنند.
روﻧﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻲ و فونداسیون ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ:
1- ﺗﺤﻘﻴﻖ اﺳﻨﺎد و ﺑﺎﻳﮕﺎﻧﻲ ﻣﺪارك ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮاى ﮔﺰارش ﻣﻜﺎﻧﻴﻚ ﺧﺎك؛
2- ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﺎكﻫﺎ در ﻗﺎﻟﺐ ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮى و اﻧﺠﺎم آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎى ﻣﺮﺗﺒﻂ، اﻧﺪازهﮔﻴﺮى ﺳﻄﺢ آب زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ و ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر آب ﺣﻔﺮه اى؛
3- ﺑﺮآورد اﺑﻌﺎد فونداسیون ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و فونداسیون دﻳﻮارﻫﺎ. در صورت لزوم بعضي از شالود ه ها تحت گمانه زني قرار گرفته و در اين گمانه ها ميزان زوال مصالح را بررسي مي كنند.
4- ﺑﺮرﺳﻲ آﺛﺎر ﻧﺸﺴﺖ ﭘﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮى ﺗﺮكﻫﺎ و ﻛﺞ ﺷﺪن دﻳﻮارﻫﺎ، ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺠﺎور و ﻣﺴﻴﺮﻫﺎى ﻗﺎﺋﻢ و اﻓﻘﻲ ﭘﻲ؛
5- ﻛﺴﺐ اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم از ﻫﻨﺪﺳﻪ، ﭘﻴﻜﺮﺑﻨﺪى و ﻧﻘﺸﻪﻫﺎى اﺟﺮاﻳﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺷﺎﻟﻮده و ﺑﺎرﮔﺬارى؛
6- ﻣﺪﻟﺴﺎزى و ﺗﺤﻠﻴﻞ؛
7- ارزﻳﺎﺑﻲ؛
8- اراﺋﻪ ﻃﺮح ﺗﻘﻮﻳﺖ.
ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻘﺎومﺳﺎزي فونداسیون
ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪﻗﺒﻼً اﺷﺎرهﺷﺪ، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻى ﺑﻬﺴﺎزى فونداسیونﻫﺎ، اﻳﻦ ﻛﺎر در زﻣﺎن ﺑﻬﺮهﺑﺮدارى از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﺑـﺴﻴﺎر ﻣـﺸﻜﻞ
اﺳﺖ.
در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻘﺎومﺳﺎزى فونداسیون، ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت زﻳﺮ روﺑﺮو ﻫﺴﺘﻴﻢ:
١- ﻟﺰوم ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﻠﻴﻪ و ﻳﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻓﻀﺎﻫﺎى ﻃﺒﻘﻪ ﻫﻤﻜﻒ ﻳﺎ زﻳﺮزﻣﻴﻦ
٢- ﺗﺨﺮﻳﺐ دال ﻛﻒ زﻣﻴﻦ در داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺳﻨﮓ ﻓﺮش ﺑﻴﺮون از آن
٣- ﻓﻀﺎى ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺪود در ﻃﻮل ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وﺟﻮد ﭘﺎﻳﻪﻫﺎ و ﺗﻜﻴﻪﮔﺎهﻫﺎى ﻣﻮﻗﺘﻲ
٤- ارﺗﻔﺎع ﻣﺤﺪود ﺑﺮاى ﺗﺠﻬﻴﺰ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن
٥- ﺻﺪا و ﻟﺮزشﻫﺎى ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن
اﻧﻮاع راﻫﻜﺎرﻫﺎي رﻓﻊ ﻋﻴﻮب فونداسیون
ﺑﺮاى رﻓﻊ ﻣﻮارد ﻋﻴﻮب فونداسیون ﻣﻲﺗﻮان از راهکارﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺠﺰا و ﻳﺎ در ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺳـﺘﻔﺎده ﻧﻤـﻮد؛ ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ فونداسیون را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﻲ از روشﻫﺎى زﻳﺮ اﻧﺠﺎم داد:
١- ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺳﺎزهاى فونداسیون ﻣﻮﺟﻮد (ﺑﻬﺴﺎزى ﺳﺎزه اى) ٢- ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻲ (ﺑﻬﺴﺎزى ژﺋﻮﺗﻜﻨﻴﻜﻲ)
٣- ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺎر وارد ﺑﺮ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﺒﻚ ﻛﺮدن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻳﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻘﺎوم ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﻟﺮزه اى فونداسیون ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻬﺴﺎزى ﺳﺎزه اى فونداسیون ﺿﻌﻴﻒ و ﻳﺎ اﺣﺪاث فونداسیون ﺟﺪﻳـﺪ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ، وﻟـﻲ در ﺑﻌـﻀﻲ از ﻣـﻮارد ﻻزم است ﺷﺮاﻳﻂ ﺧﺎك زﻳﺮ فونداسیون (ﭘﻲ) را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪ.
راﻫﻜﺎرﻫﺎي ﺑﻬﺴﺎزي فونداسیون
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺿﻌﻒ ﻣﻮﺟﻮد در فونداسیون، راﻫﻜﺎرﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮاى ﺗﻘﻮﻳﺖ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
١- ﺗﻘﻮﻳﺖ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون؛
2- اﻓﺰودن ﺷﻨﺎژ ﺑﻪ فونداسیون ﻣﻮﺟﻮد؛
3- ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ فونداسیون ﺑﺎ ﻛﺎﺑﻞﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه؛
4- ﺗﻘﻮﻳﺖ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻤﻊﻫﺎى ﻣﻮﺟﻮد.
راﻫﻜﺎرﻫﺎي ﺑﻬﺴﺎزي فونداسیون
اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون
ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون ﻣﻲ ﺗﻮان ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس ﺑﺮ ﭘﻲ را اﻓﺰاﻳﺶ داد و از ﺗﻨﺶﻫﺎى اﻋﻤﺎﻟﻲ ﺑﺮ ﭘﻲ ﻛﺎﺳـﺖ ﻛـﻪ اﻳـﻦ اﻗـﺪام ﻣﻨﺠـﺮ ﺑـﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺮى فونداسیون ﻣﻲﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﻲ، ﻧﺸﺴﺖﻫﺎى ﭘﻲ ﺧـﺎك ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ.
دو ﺣﺎﻟﺖ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون وﺟﻮد دارد:
در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى فونداسیون و ﺳﺘﻮن، ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﺎﻟﻮده ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﻳﺪ اﺑﻌﺎد ﻗﺴﻤﺖ زﻳﺮﻳﻦ ﺷﺎﻟﻮده را اﻓﺰاﻳﺶ داد. در اﻳﻦ روش ﻓﺸﺎر ﺧﺎك اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻟﻮده اﻋﻤﺎل ﮔـﺮدد. ﻛﻤﺮﺑﻨـﺪ ﻣﺤﻴﻄـﻲ ﺷـﺎﻟﻮده ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎر ﻗﺴﻤﺖﻫﺎى ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺳﺎزه راﺑﻪ ﺧﺎك زﻳﺮ آن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻴﻦ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ و ﺑﺘﻦ ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ ﺗﻤﻴﺰ و ﻣﻀﺮس ﻛﺮدن ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﻗﺪﻳﻢ و ﻳﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺗﺼﺎﻻت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻴﺨﭽﻪ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ.
در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺑﻌﺎد ﺷﺎﻟﻮده اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و ﺳﺘﻮن ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎر اﻋﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻗـﺴﻤﺖﻫـﺎى ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﺷـﺪه ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﺷﺎﻟﻮده ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮔﺮدد. اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪاى ﻛﻪ در ﻣﺤﻴﻂ و زﻳـﺮ ﺷـﺎﻟﻮده ﻣﻮﺟـﻮد ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ، ﻣﺤﻘـﻖ ﻣﻲﮔﺮدد. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ از آرﻣﺎﺗﻮرﮔﺬارى ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺎﻳﺪ در ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
ﻣﺮاﺣﻞ اﺟﺮاى راﻫﻜﺎر اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد فونداسیون ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ:
١- ﺧﺎﻟﻲﻛﺮدن اﻃﺮاف فونداسیون از ﺗﺮاز روى آن ﺗﺎ ﺗﺮاز زﻳﺮ ﺑﺘﻦ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻋﺮﺿﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ازﻋﺮض ﻣﻮردﻧﻴﺎز ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى
٢- ﻣﻀﺮس ﻛﺮدن ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ در ﺑﺎﻻ و وﺟﻮه ﻋﻤﻮدى ﺷﺎﻟﻮده
٣- اﻳﺠﺎد ﺳﻮراخﻫﺎى اﻓﻘﻲ در اﻃﺮاف ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺮاى ﻛﺎﺷﺖ ﺷﺎﺧﻚ (ﻣﻴﺨﭽﻪ). (در ﺻﻮرت ﻟﺰوم) ٤- اﺟﺮاى ﺑﺘﻦ ﻣﮕﺮ اﺿﺎﻓﻲ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد
٥- ﺗﻤﻴﺰ و ﻣﻀﺮس ﻛﺮدن ﺳﻄﻮح ﺗﻤﺎس اﺟﺮاى ﭼﺴﺐ ﭘﻠﻴﻤﺮى ﺑﺮ روى ﺳﻄﻮح ﻧﻤﺎﻳﺎن فونداسیون
٦- اﺟﺮاى آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى اﺿﺎﻓﻲ ﺑﺮاى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎى اﺟﺮاﻳﻲ
٧- اﺟﺮاى ﺑﺘﻦ ﺟﺪﻳﺪ
٨- ﺟﺪاﻛﺮدن ﻗﺎﻟﺐﻫﺎ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ از فونداسیون ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻲﻫﺎى ﺧﻴﺲ (ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﺎﻟﻮده راﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﺎ آب ﺧﻴﺲ ﻧﻤﻮد، زﻳﺮا ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻦ ﻻﻳﻪﻫﺎى زﻳﺮ آن ﻣﻲﺷﻮد)
١٠- ﭘﺮﻛﺮدن ﻣﺠﺪد فونداسیون ﺗﺮﺟﻴﺤﺎً ﺑﺎ ﺧﺎكﻫﺎى درﺷﺖ داﻧﻪ در ﻻﻳﻪﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ.
١١- ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮدن ﻛﻒ و ﺳﻨﮓ ﻓﺮش روى ﺷﺎﻟﻮده
-II اﻓﺰودن ﺷﻨﺎژ ﺑﻪ فونداسیون
ﻳﻜﻲ از راﻫﻜﺎرﻫﺎى ﺑﻬﺴﺎزى فونداسیون در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﻐﺰش، ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻦ فونداسیون و اﻳﺠﺎد ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﻠﻴﻪ فونداسیون در ﺗﺤﻤـﻞ ﺑﺎرﻫـﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر از ﺷﻨﺎژ ﺑﺮاى ﺑﺴﺘﻦ فونداسیون ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد پ
-III ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪﺳﺎزي فونداسیون
اﻳﻦ ﻧﻮع ﺑﻬﺴﺎزىﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﻮاردى ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺑﺎدﺑﻨﺪ ﻳﺎ دﻳﻮار ﺑﺮﺷﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﻦ دو ﺳﺘﻮن اﺣـﺪاث ﺷـﻮد. در اﻳـﻦ ﻧﻮع ﺑﻬﺴﺎزى ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﺧﻤﺸﻲ ﺷﺎﻟﻮده، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺑﺮاى ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ وارد ﺑﺮ فونداسیون ﻧﻴـﺰ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.
-IV ﺑﻬﺴﺎزي فونداسیون ﺑﺎ ﻛﺎﺑﻠﻬﺎي ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه
ﻳﻜﻲ از راﻫﻜﺎرﻫﺎى ﺑﻬﺴﺎزى و اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ فونداسیون، معمولا اﻋﻤﺎل ﻧﻴﺮوى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﺑـﻪ ﻣﻘﻄـﻊ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ.
وﻗﺘﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻋﻤﻖ فونداسیون از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﻌﻤﺎرى ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻣﺜﺒـﺖ و ﻣﻨﻔـﻲ ﻣﻘﻄـﻊ را ﻣـﻲﺗـﻮان ﺑـﺎ ﻋﺒـﻮر ﻛﺎﺑﻠﻬـﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه، در ﺣﻔﺮه ﻫﺎى ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪه ﺳﺮاﺳﺮى در ﻃﻮل فونداسیون ﻳﺎ در ﺑـﺘﻦ ﺟﺪﻳـﺪ روى وﺟـﻮه آن و ﭘـﻴﺶﺗﻨﻴـﺪه ﻛـﺮدن آﻧﻬـﺎ، اﻓـﺰاﻳﺶ داد.
ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻓﻮق در دو اﻣﺘﺪاد ﻋﻤﻮدى و اﻓﻘﻲ ﺑﻪ فونداسیون اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻗـﺎﺋﻢ ﺑﺎﻋـﺚ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴـﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ اﻓﻘﻲ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﺧﻤﺸﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ اﻓﻘﻲ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻛﺎﺑﻞﻫـﺎ و ﻣﻔﺘﻮلﻫﺎى ﻣﺘﺪاول و ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد.
-V اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻤﻊﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد
در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎى اﺣﺪاث ﺷﺪه ﺑﺮروى ﺷﻤﻊ، ﺷﻤﻊﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﻨـﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﻤﻊ دﭼﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻧﺤﻮه اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ:
١- ﻛﻨﺪن زﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺳﻄﺤﻲ ﻛﻪ ﺧﺮاﺑﻲ ﺷﻤﻊ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﺎﺷﺪ.
٢- ﻻﻳﻪﺑﺮدارى ازﺳﻄﺢ ﺷﻤﻊ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎى داﺧﻠﻲ آن ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺧﺮاﺑﻲ وﺧﻮردﮔﻲﻛﺎﻣﻼً ازﺳﻄﺢ ﺷـﻤﻊ ﺑﺮداﺷـﺘﻪ ﺷـﻮد.
٣- اﺟﺮاى آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎى دور ﺷﻤﻊ و ﺑﺘﻦ ژاﻛﺖ دور آن ﻛﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﺎزه، ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.
٤- ﭘﺮﻛﺮدن ﻣﺠﺪد ﺷﺎﻟﻮده ﺑﺎ ﺧﺎك داﻧﻪاى ﻣﺘﺮاﻛﻢ
٥- اﺟﺮاى ﻛﻒ
-VI ﺗﻘﻮﻳﺖ فونداسیون های ﺑﻨﺎﻳﻰ
فونداسیون ﺑﻨﺎﻳﻲ را میﺗﻮان ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮدن ﻋﺮض آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ آرﻣﺎﺗﻮر و ﺑﺘﻦ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﻧﻤﻮد. در اﺑﺘﺪا، ﺑﺎ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮدن ﺧﺎك اﻃﺮاف دﻳﻮار، دو ﺳﻤﺖ آن ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲﮔﺮدد. ﺳﻮراخﻫﺎﻳﻲ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ٥/٠ ﺗﺎ ١ ﻣﺘﺮ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد. داﺧﻞ ﺳﻮراخﻫﺎ آرﻣﺎﺗﻮرﻗﺮار داده و ﭘﺲ از ﭘﺎك ﻛﺮدن ﺗﻤﺎم ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺿﻌﻴﻒ، روﻳﻪ دﻳﻮار را ﺑﺎ ﺑﺘﻦ ﻣﻲﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ. ﺑﺠﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ از ﺷﺎﺗﻜﺮﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗـﻮان اﺳـﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ٤٠ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮى ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ از ﺧﻮردﮔﻲ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﺷﻮد.
روش دﻳﮕـﺮﺑﺮاىﻣﻘﺎومﺳﺎزى فونداسیون ﻗﻠﻮه سنگی اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ در دو ﺳﻤﺖ دﻳﻮار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻓﻮاﺻـﻠﻲ معین ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ دﻳﻮار ﺑﻨﺎﻳﻲ ﺑﺎ روش ﺑﺘﻦﭘﺎﺷﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و فونداسیون ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎز ﺑـﻪ ﺗﻘﻮﻳـﺖ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ روش فونداسیون را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﻮد.
