02144066784-6
گروه عمرانی بی.بی.تی   -  شرکت بتن برش تهران

روشهای تقویت تیر های بتنی




 

ژاکت بتنی:


در حالتی که تیرها نیاز به افزایش ظرفیت به ویژه ظرفیت خمشی داشته باشند یکی از راهکارهای قابل قبول و موثر استفاده از روش
ژاکت بتنی است. در این روش با افزایش ابعاد به ویژه ارتفاع تیر، ظرفیت های خمشی و برشی مقطع افزایش میابد. در این موارد میبایست به اندازه مورد نیاز بسته به نظر مهندس طراح یا مهندس بهساز به بعد یا ابعاد تیر در تمام طول و یا به صورت موضعی اغلب در تکیه گاهها اضافه گردد و از آن جاییکه بتن برای تحمل تنش های کششی بسیار ضعیف و ترد شکن میباشد لذا حتما لازم است در بعد اضافه شده به اندازه مورد نیاز میلگرد و خاموت یا سنجاقی برای تحمل تنش های کششی و برشی وجود داشته باشد. در این مرحله میبایست در ستونها یا سایر المان های مناسب پیرامون عضو ریشه های آرماتورها از بیرون وارد شده و با رعایت طول وصله مناسب، اقدام به اجرای آرماتوربندی در طول تیر مورد نظر نمود.

معایب کاربرد این روش در تیرها:

 

  1. افزایش قابل توجه وزن تیر؛

  2. مشکلات قالب بندی؛

  3. اجرای بتن ریزی؛


 
 
با استفاده از الیاف FRP:

استفاده از
الیاف FRP در تیرها منجر به افزایش مقاومت فشاری بتن میگردد. از بارزترین موارد استفاده از FRP در تیرها، افزایش ظرفیت خمشی آنها با افزودن تعداد لایه مناسب در قسمت تحتانی تیر و امتداد آنها در طرفین تیر تا زیر سقف میباشد. در این حالت، نیروی کششی الیاف همانند نیروی کششی آرماتورها در افزایش مقاومت خمشی در تعادل نیروی فشاری بتن قرار گرفته و ظرفیت خمشی تیر افزایش میابد.
در مواردی که تیر ضعف مقاومت برشی داشته باشد نیز میتوان از این الیاف در نواحی مورد نیاز و در فواصل مورد نظر مهندس بهساز استفاده کرد. در این حالت الیاف بصورت نوارهایی به عرض و فاصله معین از یکدیگر در طول تیر توزیع میشوند و در مقطع تیر نیز تا زیر سقف ادامه یافته و در زیر سقف مهار میگردند.
شایان ذکر است حداقل مقاومت فشاری بتن برای عملکرد الیاف، 17 مگا پاسکال میباشد.