02144066784-6
گروه عمرانی بی.بی.تی   -  شرکت بتن برش تهران

اخبار

تعداد آیتم ها در هر صفحه
روشهای مقاوم سازی ستون

روشهای مقاوم سازی ستون

دلایل نیاز به اصلاح موضعی و تقویت ستون ها: خطاهای محاسباتی و طراحی؛ خطاهای اجرائی؛ افزایش بار سازه؛ تغییرات آیین نامه ای؛ تامین مقاومت در برابر زلزله با در نظر گرفتن سطح عملکرد مورد نظر افزایش در طبقات یا تغغیر باربری ساختمان و بارهای بهره برداری وارد به سازه؛ آسیب دیدگی سازه های ناشی از حوادث ضربه یا آتش سوزی یا باد یا زلزله؛ ترکهای ریز(افقی یا مورب) بدون خرد شدن بتن یا گسیختگی آرماتوها؛ قلوه کن شدن سطحی بتن بدون آسیب دیدگی آرماتوربندی؛ خرد شدگی بتن،شکستن خاموتها و کماکنش آرماتورها. روشهای اجریی شرکت بتن برش تهران جهت تقویت ستونهای بتن مسلح بسته به درجه آسیب دیدگی یا نیاز و طرح،راهکارهای ذیل مورد استفاده قرار می گیرد: مقاوم سازی ستون با مرمت موضعی؛ مقاوم سازی ستون با استفاده از ژاکت بتنی؛ مقاوم سازی ستون با استفاده از ژاکت فلزی؛ مقاوم سازی ستون با استفاده از الیاف FRP (کامپوزیت). مرمت موضعی: تزریق رزین و ملاتهای رزینی (ترمیمی) فقط برای مرمت ستونهایی که بدون خرد شدن بتن و یا آسیب دیدگی آرماتورها دارای ترک ریز شده و یا پوسته پوسته شده اند،بکار می روند. اگر گسیختگی بتن صرفا سطحی باشد،فقط برداشتن جزئی و مرمت آن انجام می شود. ژاکت بتنی (پوشش دادن ستون بتنی موجود با استفاده از بتن مسلح): زمانی بکار می روند که که ستونها دچار آسیب دیدگی جدی و یا مقاومت لرزه ای ناکافی باشند. در این روش پس از حصول اطمینان حداقل از کیفیت بتن موجود پس از ترمیم موضعی سطح بتن اقدام به افزایش ابعاد المان توسط مصالح بتن مسلح شده میگردد. طراحی این روش باید بگونه ای باشد که علاوه بر رعایت ملاحظات سازه ای، جزئیات اجرایی نیز بگونه ای تعریف شوند که بتن اضافه شده با بتن موجود بطور کلی یکپارچه رفتار نماید. از معایب استفاده از این روش میتوان به افزایش وزن سازه و تغییر در نحوه توزیع نیروی زلزله بدلیل تغییر در سختی سازه اشاره نمود و از مزایای استفاده از این روش نیز میتوان به مقاومت در برابر حریق، هماهنگی با بتن موجود بعنوان هسته اصلی اشاره نمود. بسته به شرایط محلی موجود،پوشش بتنی دور تا دور ستون ها و یا فقط در یک،دو،سه و چهار وجه ستون انجام می شوند.لازم است برای عملکرد یکپارچه سیستم قدیم و جدید،از عناصر اتصال (کاشت انکر یا میلگرد) مناسب استفاده شود. لازم بذکر است در صورتیکه ستون به صورتی تقویت شود که میلگردهای علاوه شده از سقف عبور نکنند،فقط مقاومت برش و محوری ستون آسیب پذیر افزایش و بهبود داده می شود.بنابراین برای ایجاد تقویت خمشی،با عبور دادن میلگردهای اضافه شده با عبور دادن از حفره های تعبیه شده در سقف و تیر،که با جا دادن بتن جدید در ناحیه اتصال تیر به ستون استفاده نمود. در هنگام بتن ریزی این ناحیه به دو پارامتر باید دقت کرد: الف-استفاده از بتن معمولی در هنگام گیرش موجب انقباض و جدا شدگی بتن جدید و قدیم می شود،لذا بتن ریخته شده کارایی مورد نظر را نخواهد داشت.بنابراین استفاده از بتن انبساطی برای جلوگیری از انقباض و جداشدگی بتن موثر می باشد،نه بتن معمولی. ب-امکان متراکم کردن بتن در آن حجم و سطح کم وجود ندارد،لذا کسب مقاومت مورد نظر در بتن جدید ریخته شده با استفاده از ویسکو کریت و یا بتن خود متراکم امکان پذیر می باشد. در این روش می توان از شبکه های فولادی جوشی آماده (مش) و یا میلگرد استفاده نمود. در هنگام تقویت با این روش،بزرگتر شدن ابعاد ستون،باعث تغییرات نسبت L/h (نسبت ارتفاع به بعد) و در نتیجه تغییر مد شکست ستون از خمشی به برشی خواهد شد. ژاکت فلزی (پوشش دادن ستون بتنی موجود با استفاده از بتن مسلح): محیط قرار گیری درصورتیکه ساختمان،دارای شرایط خورنده شدیدی نباشد،می توان از ورقهای فولادی بصورت زره پوش استفاده کرد.مشکل اصلی این بهسازی ستونهای بتن مسلح آسیب پذیر موجود با ورق های فولادی،عدم همخوانی کرنشی بین دو مصالح(بتن و فولاد) می باشد.لازم است با قراردادن فاصله مناسبی بین ورق و ستون بین بتن مسلح هم موجود (حداقل 5/2 الی 5 سانتیمتر) و تزریق ملات غیر انقباضی و بعضا ملات منبسط شونده در این فاصله،مشکل عدم هم کرنشی این دو مصالح را تا حدودی برطرف کرد.در این حالت نیز ممکن است تقویت فقط در یک طبقه و بدون افزایش ظرفیت خمشی ستون صورت گیرد.در این حالت باید بین زره پوش و سقف یا کف طبقه درز و فاصله ای به اندازه پنج سانتیمتر وجود داشته باشد. هم پوشانی میلگردها و مقدار وصله های(اورلب-هم پوشانی) ستون های ساختمانهای قدیمی،اغلب کوتاه و قطر میلگردهای عرضی (خاموتها)،در فاصله هم پوشانی کم و فاصله آنها زیاد و نامناسب می باشد.از آنجا که این میلگردها در هنگام رخداد زلزله تحت بارهای رفت و برگشتی قرار می گیرند و میلگردهای طولی نیز تحت تنش های فشاری و کششی قرار خواهند گرفت،مقدار کم طول اتصال وصله (اورلب)،هنگام رخداد تلاشهای رفت و برگشتی زلزله کافی نمی باشند.استفاده از پوشش فولادی در محل کورد نیاز از روش های موثر برای تقویت اینگونه ستون هاست. باید توجه داشت ضخامت کم زره پوش فولادی و یا نبود اتصال مناسب (کاشت میلگرد یا انکر) بین بتن و پوشش فولادی باعث می شود که بر اثر نیروی محوری زیاد در ستون و خاصیت انبساطی عرضی (کرنش عرضی) بتن،زره پوش فولادی دچار تغییر شکل شده و کارایی لازم را برای تقویت نداشته باشد،در نتیجه این مهم میبایست دقیقا محاسبه گردد. تقویت ستون بتنی موجود با استفاده از عناصر فولادی: استفاده از نبشی و تسمه های فولادی به دو صورت غیر فعال (بدون تنیدگی) و فعال (تنیدگی) برای تقویت ستون بتنی،در محدوده ای که ضعف در ستون بتنی مشاهده می شود،روش مناسبی است.این روش به سیستم و ساختمان مقاوم شده،مقدار وزن کمتری نسبت به زره پوش یا ورق فولادی (ژاکت فلزی) اضافه می کند و اقتصادی تر می باشد.مقدار تنیدگی (پیش تنیدگی و یا پس تنیدگی) باید به نحوی باشدکه آسیب در ستون ایجاد نشود.اتصال عناصری فولادی به بتن در این روش نیز توسط کاشت انکر (مکانیکی یا شیمیایی) انجام می گردد. تقویت ستون بتنی موجود با استفاده از الیاف پلیمری (FRP): ساده ترین روش برای استفاده از الیاف پلیمری FRP دور پیچ کردن عضو می باشد.بدین صورت با محصور کردن بتن،مقاومت فشاری عضو و مقاومت برشی ستون افزایش می یابد.استفاده از این روش در جلوگیری از مکانیزم شکست در ستونهای کوتاه،بسیار موثر است.با انتخاب راستای مناسب،می توان مقاومت خمشی و برشی عضوی را که تحت بار محوری است،نیز افزایش داد.شایان ذکر است که حداقل مقاومت فشاری لازم بتن،برای اینکه الیاف پلیمری FRP کاربرد موثری داشته باشند MPa17 توصیه می شود. شایان ذکر است به منظور جلوگیری از تمرکز تنش در گوشه های عضو مقاطع مربع یا مستطیل،گوشه های عضو باید به صورت دایره ای به شعاع 2 سانتی متر پخ (گرد) تبدیل شوند.در ضمن حداقل مقدار هم پوشانی الیاف زمانی که با رزین به عضو وصل می شود 10 سانتیمتر می باشد. استفاده از دور پیچ الیاف FRP می تواند به صورت محصور شدگی غیر فعال و فعال (تنیده) باشد.مقدار تنیدگی با توجه به مشخصات الیاف مورد استفاده،باید مشخص گردد.

30 اردیبهشت 1397